Nynorskordboka
velte 3
velta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å veltaå velte | veltarvelter | velte | har velt | velt! |
| veltar | velta | har velta | velt!velta!velte! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| velt + іменник | velt + іменник | den/det velte + іменник | velte + іменник | veltande |
| velta + іменник | velta + іменник | den/det velta + іменник | velta + іменник | |
Походження
norrønt velta; av velte (2Значення та вживання
- støyte, rulle (noko(n)) over ende, utfor;få til å velte (2
Приклад
- velte storstein or åkeren;
- grisen velte seg i gjørma
- i ordtøke
- lita tue kan velte stort lass – ein småting kan ha stor verknad
- i overført tyding
- velte seg i overflod;
- velte spelet, ei regjering;
- velte ansvaret over på andre
- intransitivt: rulle (2, 1) over ende;
Приклад
- kua, steinane velte
- intransitivt: strøyme, kome fram i stor mengd;
Приклад
- røyken velte fram;
- snøen berre velte ned