Nynorskordboka
dyktig
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| dyktig | dyktig | dyktige | dyktige |
| ступені порівняння | ||
|---|---|---|
| вищий | найвищий неозначена форма | найвищий означена форма |
| dyktigare | dyktigast | dyktigaste |
Походження
frå lågtysk; samanheng med dugeЗначення та вживання
Приклад
- ein dyktig musikar;
- ha ein dyktig stab
- brukt som adverb
- framsyninga var dyktig gjennomført
- i stand til, før (1, 1)
- som etterledd i ord som
- arbeidsdyktig
- levedyktig
- sjødyktig
- brukt som adverb: veldig (2), svært
Приклад
- bli dyktig lei av alt maset