Bokmålsordboka
velte 2
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å velte | velter | velta | har velta | velt! |
| veltet | har veltet | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| velta + іменник | velta + іменник | den/det velta + іменник | velta + іменник | veltende |
| veltet + іменник | veltet + іменник | den/det veltede + іменник | veltede + іменник | |
| den/det veltete + іменник | veltete + іменник | |||
Походження
norrønt veltaЗначення та вживання
- intransitivt: rulle over ende, utfor;kante (1), kantre
Приклад
- traktoren veltet i skråningen;
- steinene veltet nedover fjellsiden
- intransitivt: strømme, komme fram i stor mengde
Приклад
- røyken veltet fram;
- snøen bare veltet ned
- transitivt: få til å velte (2, 1), rulle over ende, utfor
Приклад
- velte stein ut av åkeren;
- grisen veltet seg i gjørma
- i overført betydning:
- velte en regjering, en plan;
- velte ansvaret over på andre;
- velte seg i overflod