Bokmålsordboka
anklage 2
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å anklage | anklager | anklaga | har anklaga | anklag! |
| anklagde | har anklagd | |||
| anklaget | har anklaget | |||
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| anklaga + noun | anklaga + noun | den/det anklaga + noun | anklaga + noun | anklagende |
| anklagd + noun | anklagd + noun | den/det anklagde + noun | anklagde + noun | |
| anklaget + noun | anklaget + noun | den/det anklagede + noun | anklagede + noun | |
| den/det anklagete + noun | anklagete + noun | |||