Nynorskordboka
vitne 1
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit vitne | vitnet | vitne | vitna |
Походження
norrønt vitni; av viteЗначення та вживання
- i jus: person som gjev utsegn i retten om kva han eller ho i eit visst høve har sett, høyrt, kjent, meint eller sagt;jamfør rettsvitne
Приклад
- sakkunnig vitne;
- møte som vitne i ei rettssak
- person som er til stades for å bekrefte at ei handling har gått føre seg på lovleg vis, til dømes ved skriving av testament;jamfør testamentvitne
- i religiøst språk: person som har sett eller høyrt Kristus, eller som kjenner seg kalla til å forkynne Guds ord
Фіксовані вирази
- taust vitne
- person som har sett noko som han eller ho ikkje fortel om
- han var eit taust vitne til kva mora gjorde
- noko som er på ein stad der noko hender
- husa står som tause vitne om ei anna tid
- indisium, spor (1, 1)
- skothol i veggen er tause vitne om terroren