Nynorskordboka
kløyve
kløyva
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å kløyvaå kløyve | kløyver | kløyvde | har kløyvd | kløyv! |
| har kløyvt |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| kløyvd + іменник | kløyvd + іменник | den/det kløyvde + іменник | kløyvde + іменник | kløyvande |
| kløyvt + іменник | ||||
Походження
norrønt kljúfaЗначення та вживання
- sprengje med kile, øks eller liknande
Приклад
- kløyve ved;
- kløyve ein kubbe i småbitar
- i kjemi: spalte, bryte ned
Приклад
- gjærsoppen kløyver røyrsukker til druesukker
- i overført tyding: skape splitting (2)
Приклад
- valet kløyver bygda
Фіксовані вирази
- kløyvd infinitivmønster for infinitivsformer av verb i austnorske dialekter, der infinitivsformene endar på -a eller -e avhengig av om ordet er eit jamvektsord eller eit overvektsord
- i dialekter med kløyvd infinitiv vil ein seie ‘å sova’, men ‘å skrive’