Bokmålsordboka
konjugasjon
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en konjugasjon | konjugasjonen | konjugasjoner | konjugasjonene |
Походження
fra latin ‘(ord)slektskap’; jamfør konjugereЗначення та вживання
Приклад
- verb av første konjugasjon
- i biologi: en type kjønnet formering hos visse encellede organismer