Nynorskordboka
verkje, verke 2
verkja, verka
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å verkaå verke | verker | verkte | har verkt | verk! |
| å verkjaå verkje | verkjer |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| verkt + noun | verkt + noun | den/det verkte + noun | verkte + noun | verkande |
| verkjande | ||||
Etymology
norrønt verkja; jamfør verk (1Senses and Example Sentences
- gjere vondt;
Example
- det verkjer i foten;
- såret verkte;
- armane verkte av roinga
- kjenne verk (1, 1);ha vondt
Example
- ho verkte i heile kroppen
- losne av betennelse;
Example
- det verkte ut ein splint
- ha hugverk;ottast;vere urolig eller utolig
Example
- han verkte av dårleg samvit;
- han sat og verkte med ei sak;
- ho verkte etter å kome seg av garde