Nynorskordboka
turnus
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein turnus | turnusen | turnusar | turnusane |
Etymology
frå mellomalderlatin; samanheng med tur (1Senses and Example Sentences
fast rekkjefølgje, regelfast skifte, til dømes av plikter, tid eller stad innanfor eit arbeid
Example
- arbeide turnus