Nynorskordboka
kveikje, kveike 2
kveikja, kveika
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å kveikaå kveike | kveiker | kveikte | har kveikt | kveik! |
| å kveikjaå kveikje | kveikjer |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| kveikt + noun | kveikt + noun | den/det kveikte + noun | kveikte + noun | kveikande |
| kveikjande | ||||
Etymology
norrønt kveikja; jamfør kvikkSenses and Example Sentences
- gjere opp eld;
Example
- kveikje opp i omnen;
- bestefar kveikte pipa
- gje ny kraft og styrke;gjere oppglødd;setje mot i
Example
- kveikje seg på noko sterkt;
- talaren kveikte møtelyden