Nynorskordboka
klynke
klynka
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å klynkaå klynke | klynkar | klynka | har klynka | klynk!klynka!klynke! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| klynka + noun | klynka + noun | den/det klynka + noun | klynka + noun | klynkande |
Etymology
frå dansk; samanheng med kløkkjeSenses and Example Sentences
gje frå seg klagande og jamrande lydar;
Example
- berre gå og klynke;
- klynke sårt