Nynorskordboka
fullmakt
noun feminine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ei fullmakt | fullmakta | fullmakter | fullmaktene |
Etymology
frå lågtysk etter; latin plenipotentiaSenses and Example Sentences
(dokument som gjev) makt, mynde, løyve frå ein person til ein annan til å handle i staden hans
Example
- gje nokon fullmakt til å heve pengane;
- få, ha fullmakt til å handle på vegner av styret;
- etter fullmakt – formel når ein person skriv under eit brev på vegner av ein annan (ein overordna), fork. e.f.;
- ha med seg, vise fullmakt