Bokmålsordboka
dykke
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å dykke | dykker | dykka | har dykka | dykk! |
| dykket | har dykket | |||
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| dykka + noun | dykka + noun | den/det dykka + noun | dykka + noun | dykkende |
| dykket + noun | dykket + noun | den/det dykkede + noun | dykkede + noun | |
| den/det dykkete + noun | dykkete + noun | |||
Etymology
fra lavtysk; samme opprinnelse som dukke (2Senses and Example Sentences
la seg synke ned under vannoverflaten, særlig for å gjøre noe under vann;
Example
- ubåten dykket;
- dykke etter gamle vrak
Set phrases
- dykke ned ifordype seg i
- hun dykket ned i musikken