Nynorskordboka
tute 2
tuta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å tutaå tute | tutar | tuta | har tuta | tut!tuta!tute! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| tuta + іменник | tuta + іменник | den/det tuta + іменник | tuta + іменник | tutande |
Походження
frå lågtysk ‘blåse i horn’, opphavleg lydord, samanheng med tut (1; jamfør tyte (2Значення та вживання
Приклад
- ulven, ugla, vinden tutar;
- ein får tute med dei ulvane ein er i lag med – ein får gjere som dei ein omgåst;
- båten, bilen, toget tutar – i ei fløyte el. eit horn som signal
- blåse med lange støytar (i eit musikkinstrument)
Приклад
- han tutar i luren, hornet
- gråte (sterkt), skrike
Приклад
- eg er så lei meg at eg kunne tute;
- kva tutar du for?
Фіксовані вирази
- tuta øyra fulleta opp att (påstandar, ytringar) utan stogg
- han fekk tuta øyra fulle med reklame