Nynorskordboka
svikte
svikta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å sviktaå svikte | sviktar | svikta | har svikta | svikt!svikta!svikte! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| svikta + іменник | svikta + іменник | den/det svikta + іменник | svikta + іменник | sviktande |
Походження
frå lågtysk; samanheng med svikeЗначення та вживання
- bøye seg, gje etter
Приклад
- planken i stillaset svikta;
- grunnen under føtene svikta;
- knea svikta under meg
- i presens partisipp:
- byggje påstandane sine på sviktande grunnlag
- slå seg vrang;slå feil
Приклад
- ryggen svikta;
- motet svikta;
- tankegangen svikta;
- kalkylane svikta
Приклад
- svikte ein ven;
- svikte ideala sine
- ikkje møte fram
- publikum svikta