Nynorskordboka
splitte
splitta
дієслово
інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
---|---|---|---|---|
å splittaå splitte | splittar | splitta | har splitta | splitt!splitta!splitte! |
дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
---|---|---|---|---|
чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
splitta + іменник | splitta + іменник | den/det splitta + іменник | splitta + іменник | splittande |
Походження
frå lågtyskЗначення та вживання
- dele med fysisk makt;kløyve, spalte;skilje
Приклад
- vassrøyret vart splitta i to
- få til å dele seg opp;
Приклад
- politiet splitta demonstrantane
- vere årsak til splitting (2);jamfør splittande
Приклад
- vedtaket splitta partiet
- brukt som adjektiv:
- eit splitta folk
- brukt som adjektiv: disharmonisk, motsetnadsfylt
Приклад
- eit splitta sinn
Фіксовані вирази
- splitt og herskdet å svekkje motstandarar ved å gjere dei innbyrdes usamde