Nynorskordboka
slengje, slenge 2
slengja, slenga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å slengaå slenge | slenger | slengde | har slengt | sleng! |
| å slengjaå slengje | slengjer |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| slengd + іменник | slengt + іменник | den/det slengde + іменник | slengde + іменник | slengande |
| slengjande | ||||
Походження
norrønt sløngva, kanskje med, innverknad frå lågtysk slengen; eigenleg av slenge (1Значення та вживання
- hive, kaste (på ein vørdlaus eller svivørdeleg måte)
- slenge jakka frå seg;
- slenge seg ned i ein stol;
- guten slengde seg om halsen på mor si;
- slenge seg over gjerdet
- sende (på slump)
- slenge eit skot etter noko(n);
- slenge sneiord etter nokon;
- slenge med armane
Фіксовані вирази
- slenge drit tilseie noko nedsetjande til (nokon)
- slenge seg medtilfeldig følgje med (andre)