Nynorskordboka
slengje, slenge 2
slengja, slenga
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å slengaå slenge | slenger | slengde | har slengt | sleng! |
| å slengjaå slengje | slengjer |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| slengd + іменник | slengt + іменник | den/det slengde + іменник | slengde + іменник | slengande |
| slengjande | ||||
Походження
norrønt sløngva, kanskje med innverknad frå lågtysk slengen; opphavleg av slenge (1Значення та вживання
- hive på ein kraftfull eller uvyrden måte;
Приклад
- han slengde jakka frå seg;
- dei går og slengjer med armane;
- ho slengjer seg ned i nærmaste stol;
- keeperen slengde seg etter ballen;
- guten slengde seg om halsen til mora;
- han slengde seg frå grein til grein
- sende (på slump)
Приклад
- slengje i veg eit skot
Фіксовані вирази
- slengje dritsnakke fornærmande eller nedsetjande
- dei sit berre og slengjer drit;
- dei slengde drit til læraren;
- ingen skal få slengje drit om far min!
- slengje seg medtilfeldig følgje med andre
- kan eg slengje meg med på turen?