Nynorskordboka
signe
signa
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å signaå signe | signar | signa | har signa | sign!signa!signe! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| signa + іменник | signa + іменник | den/det signa + іменник | signa + іменник | signande |
Походження
norrønt signa, frå latin; same opphav som signereЗначення та вживання
- gje lykke eller kraft;ynskje velsigning over
Приклад
- Gud signe deg!
- signe maten;
- dei helser og signar arbeidet
- i folketru: verne eller lækje med magiske teikn og formlar
Приклад
- ha ord på seg for både å kunne signe og setje vondt på folk
- om katolske forhold: gjere krossmerket over
Приклад
- signe med vigslevatn