Nynorskordboka
kvele
kvela
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å kvelaå kvele | kveler | kvelte | har kvelt | kvel! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| kvelt + іменник | kvelt + іменник | den/det kvelte + іменник | kvelte + іменник | kvelande |
Походження
norrønt kvelja ‘pine, plage’Значення та вживання
- drepe ved å stogge lufttilførsla til lungene;
Приклад
- kvele offeret sitt;
- kvele nokon med strupetak;
- bli kvelt av røyk
- sløkkje eller hindre frå å vekse ved å stanse lufttilførsel
Приклад
- kvele elden med eit teppe;
- lavaen kveler vegetasjonen
- i overført tyding: dempe, undertrykkje kjensle eller andletsuttrykk
Приклад
- kvele ein geisp;
- ho kveler gråten sin
- i overført tyding: halde nokon nede;hindre nokon i å utfalde seg
Приклад
- statsgjeld kveler vekst og utvikling
Фіксовані вирази
- kvele i fødselenhindre frå først av
- kvele ein freistnad i fødselen;
- kvart forsøk på å avsløre løyndomen blir kvelt i fødselen
- kvele motorengje motoren for lite luft i høve til drivstoffgassen slik at han stansar