Nynorskordboka
høgtideleg, høgtidleg
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| høgtideleg | høgtideleg | høgtidelege | høgtidelege |
| høgtidleg | høgtidleg | høgtidlege | høgtidlege |
Значення та вживання
- som gjeld eller er merkt av høgtid;
Приклад
- eit høgtideleg høve;
- den høgtideleg opninga av Stortinget
Фіксовані вирази
- ta seg sjølv høgtidelegvere ute av stand til å le av seg sjølv