Nynorskordboka
fullmakt
іменник жіночий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ei fullmakt | fullmakta | fullmakter | fullmaktene |
Походження
frå lågtysk etter; latin plenipotentiaЗначення та вживання
(dokument som gjev) makt, mynde, løyve frå ein person til ein annan til å handle i staden hans
Приклад
- gje nokon fullmakt til å heve pengane;
- få, ha fullmakt til å handle på vegner av styret;
- etter fullmakt – formel når ein person skriv under eit brev på vegner av ein annan (ein overordna), fork. e.f.;
- ha med seg, vise fullmakt