Nynorskordboka
forplikte
forplikta
дієслово
інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
---|---|---|---|---|
å forpliktaå forplikte | forpliktar | forplikta | har forplikta | forplikt!forplikta!forplikte! |
дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
---|---|---|---|---|
чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
forplikta + іменник | forplikta + іменник | den/det forplikta + іменник | forplikta + іменник | forpliktande |
Походження
frå tysk; av for- (2 og plikt (1Значення та вживання
- påleggje som plikt;gjere pliktig, binde
Приклад
- avtala forpliktar partane til samarbeid;
- vere forplikta til å betale erstatning
- føre med seg ansvar
Приклад
- namnet forpliktar;
- det forpliktar å få stipend
Фіксовані вирази
- forplikte seg påsverje på;
binde seg til- forplikte seg på sanninga
- forplikte seg tilgjere seg ansvarleg for noko
- forplikte seg til å gjere noko;
- landa har forplikta seg til å betale
- kjenne seg forplikta tilkjenne at ein er nøydd til noko
- kjenne seg forplikta til å delta;
- kjenne seg forplikta til å invitere alle