Nynorskordboka
forplante 2
forplanta
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forplantaå forplante | forplantar | forplanta | har forplanta | forplant!forplanta!forplante! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forplanta + іменник | forplanta + іменник | den/det forplanta + іменник | forplanta + іменник | forplantande |
Походження
frå dansk; av plante (2Фіксовані вирази
- forplante seg
- øksle seg
- forplante seg med kjønnsceller;
- elgen er klar til å forplante seg
- spreie seg
- lyden forplantar seg utover i rommet;
- problema forplantar seg raskt