Nynorskordboka
dukke
dukka
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å dukkaå dukke | dukkar | dukka | har dukka | dukk!dukka!dukke! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| dukka + іменник | dukka + іменник | den/det dukka + іменник | dukka + іменник | dukkande |
Походження
frå lågtysk; jamfør dykkeЗначення та вживання
- bøye eller huke seg ned
Приклад
- dukke for slaget
- duppe ned i eller under vatn
Приклад
- dukke nokon under;
- dukke seg i sjøen
- setje grundig på plass, lekse opp for, audmjuke
Приклад
- dukke nokon med bitande svar
- søkkje seg, gå under vatn;
Приклад
- ubåten dukka;
- dukke etter
Фіксовані вирази
- dukke opp/framkome til syne, vise seg
- han dukka opp i nitida;
- gamle minne dukka fram;
- det har dukka opp ein uheldig situasjon
- dukke ned ifordjupe seg i
- dukke ned i detaljar
- dukke undergå til grunne;
gå konkurs (1- dei er i ferd med å miste fotfestet og dukke under;
- stadig fleire verksemder dukka under
- dukke unnahalde seg unna, unngå
- ho rakk å dukke unna ballen;
- han dukka unna dei nærgåande spørsmåla