Bokmålsordboka
sivilisere
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å sivilisere | siviliserer | siviliserte | har sivilisert | siviliser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| sivilisert + іменник | sivilisert + іменник | den/det siviliserte + іменник | siviliserte + іменник | siviliserende |
Походження
gjennom fransk, fra latin civilis; jamfør sivil (2Значення та вживання
oppdra til høyere kultur- og utvilingsnivå;
jamfør sivilisert
Приклад
- keiseren så det som sin plikt å sivilisere barbarene