Bokmålsordboka
avverge
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å avverge | avverger | avverga | har avverga | avverg! |
| avverget | har avverget | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| avverga + іменник | avverga + іменник | den/det avverga + іменник | avverga + іменник | avvergende |
| avverget + іменник | avverget + іменник | den/det avvergede + іменник | avvergede + іменник | |
| den/det avvergete + іменник | avvergete + іменник | |||
Значення та вживання
hindre (3) noe farlig eller truende i å inntreffe
Приклад
- avverge et angrep;
- katastrofen kunne vært avverget