Bokmålsordboka
kommune
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| en kommune | kommunen | kommuner | kommunene |
Походження
gjennom fransk; fra latin communia, av communis ‘felles’Значення та вживання
- område som utgjør en egen politisk og administrativ enhet underlagt staten, men med et visst selvstyre
Приклад
- Oslo kommune;
- landet er inndelt i kommuner;
- hvilken kommune er du bosatt i?
- administrasjon eller styringsorgan i en kommune (1)
Приклад
- skrive til kommunen;
- skylde på kommunen;
- arbeide i kommunen