Bokmålsordboka
klok
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| klok | klokt | kloke | kloke |
| ступені порівняння | ||
|---|---|---|
| вищий | найвищий неозначена форма | найвищий означена форма |
| klokere | klokest | klokeste |
Походження
norrønt klókr; fra lavtyskЗначення та вживання
- som har god forstand;forstandig, klartenkt
Приклад
- en klok person;
- hesten er et klokt dyr;
- en klok avgjørelse;
- hun har et klokt hode
- brukt som adverb:
- handle klokt
- som har mye kunnskap;
Приклад
- søke råd hos et klokt menneske;
- svaret gjorde meg ikke stort klokere
- som har alminnelig fornuft;
Приклад
- han kan ikke være riktig klok
Фіксовані вирази
- bli klok påfå innsikt i;
forstå (1)- prøve å bli klok på et spill;
- dem er det ikke lett å bli klok på
- gjøre klokt ivære tjent med
- du gjør klokt i å vente litt;
- vi gjør klokt i å forvente det verste
- klok av skadeerfaren som følge av tidligere feilgrep eller ulykke
- klok av skade så jeg meg ekstra nøye for
- klok konekvinne som praktiserer folkemedisin
- en av byens kloke koner
- være like klokforstå like lite som før (etter et svar, en forklaring eller lignende)
- læreren prøvde å forklare, men elevene var like kloke etterpå