Bokmålsordboka
grunnlegge
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å grunnlegge | grunnlegger | grunnla | har grunnlagt | grunnlegg! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| grunnlagt + іменник | grunnlagt + іменник | den/det grunnlagte + іменник | grunnlagte + іменник | grunnleggende |
Значення та вживання
- begynne på;etablere, skape, danne
Приклад
- grunnlegge et hjem;
- hun var i sin tid med på å grunnlegge orkesteret
- bygge (på), tufte (2
Приклад
- bevegelsen er grunnlagt på radikale ideer