Bokmålsordboka
gjenerobre
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å gjenerobre | gjenerobrer | gjenerobra | har gjenerobra | gjenerobr!gjenerobre! |
| gjenerobret | har gjenerobret | |||
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| gjenerobra + іменник | gjenerobra + іменник | den/det gjenerobra + іменник | gjenerobra + іменник | gjenerobrende |
| gjenerobret + іменник | gjenerobret + іменник | den/det gjenerobrede + іменник | gjenerobrede + іменник | |
| den/det gjenerobrete + іменник | gjenerobrete + іменник | |||
Значення та вживання
- erobre (1) på nytt
Приклад
- de gjenerobret byen
- brukt som adjektiv
- de gjenerobrede områdene ligger vest i byen
- i overført betydning: ta eller vinne tilbake
Приклад
- de skal gjenerobre tapte markedsandeler