Bokmålsordboka
forsøke
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forsøke | forsøker | forsøkte | har forsøkt | forsøk! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forsøkt + іменник | forsøkt + іменник | den/det forsøkte + іменник | forsøkte + іменник | forsøkende |
Походження
fra lavtysk, fra tysk ‘søke mot et mål’; av for- (2 og søkeЗначення та вживання
gjøre et forsøk på noe;
Приклад
- forsøke alle midler;
- forsøk å ta deg sammen!
- hun har forsøkt alt
Фіксовані вирази
- forsøke seg på noengjøre tilnærmelser overfor noen
- forsøke segprøve uten å være sikker på å lykkes
- han forsøkte seg som skuespiller