Bokmålsordboka
fare 2
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å fare | farer | for | har fart | far! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| fart + іменник | fart + іменник | den/det farte + іменник | farte + іменник | farende |
Походження
norrønt faraЗначення та вживання
Приклад
- fare til byen;
- fare ut av landet;
- fare sin vei;
- fare vidt omkring;
- la alt håp fare
- sveipe over eller gjennom
Приклад
- fare over åkeren;
- fare gjennom boka
- bevege seg raskt;suse, fyke, renne
Приклад
- toget for forbi;
- komme farende;
- det for kaldt gjennom henne
- befatte seg (med)
Приклад
- fare med sladder;
- fare stille med noe
Фіксовані вирази
- fare framoppføre seg;
te seg- fare hardt fram mot noen;
- fare fram som en villmann
- fare ille medbehandle brutalt
- livet har fart ille med henne
- fare illefå hard medfart;
skade seg- noen vil fare ille i disse kaotiske tilstandene
- fare sammenskvette (1, 3)
- en hvesende lyd fikk henne til å fare sammen
- fare vill
- gå seg bort
- ikke ha mye å fare medha dårlig med argumenter, kunnskap eller lignende
- la faregi opp;
droppe- han burde la det fare