Bokmålsordboka
distinkt
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| distinkt | distinkt | distinkte | distinkte |
Походження
fra latin; av distingvereЗначення та вживання
klar og tydelig
Приклад
- distinkt uttale;
- ha en distinkt gitarstemme