Nynorskordboka
mark 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei mark | marka | marker | markene |
Opphav
norrønt mǫrk ‘skog’, opphavleg ‘grense(land)', samanheng med mark (2; jamfør marg og marginTyding og bruk
- grasgrodd område der det ikkje finst hus, vegar eller liknande;
Døme
- rusle i skog og mark
- dyrka grunn;
Døme
- arbeide ute på markene
Døme
- sitje på marka;
- det er tele i marka
- som etterledd i ord som
- misjonsmark
Faste uttrykk
- føre i markaleggje fram, framføre;
argumentere- dei har ført mange argument i marka
- i markapå sjølve staden;
utandørs;
[ut|ute] i felten- gjere studium i marka
- slå av markavinne over nokon
- upløgd markområde som ikkje er utforska
- på dette fagområdet er det framleis mykje upløgd mark