Nynorskordboka
terreng
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit terreng | terrenget | terreng | terrenga |
Opphav
av fransk terrain; jamfør latin terra ‘jord’Tyding og bruk
- lende, mark, område (særleg utanfor tettbygde strøk)
Døme
- i bratt terreng;
- huset låg fint til i terrenget
- som etterledd i ord som
- jaktterreng
- turterreng
- i overført tyding: saksområde, fagområde
Døme
- det politiske terrenget
Faste uttrykk
- liggje lågt i terrengetikkje markere seg
- ho låg lågt i terrenget for ikkje å irritere han
- sondere terrenget
- granske eit terreng (1) grundig
- skaffe seg oversyn over ein situasjon eller eit tilhøve
- tape terrengmiste makt, popularitet eller liknande
- regjeringa tapar terreng i høve til opposisjonspartia
- vinne terrengha framgang