Nynorskordboka
deklinasjon
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein deklinasjon | deklinasjonen | deklinasjonar | deklinasjonane |
Opphav
frå latin; jamfør deklinereTyding og bruk
- bøying eller bøyingsklasse av substantiv, adjektiv, determinativ og pronomen;jamfør konjugasjon (1) og komparasjon (2)
Døme
- pugge deklinasjonar;
- deklinasjon av pronomen
- i astronomi: vinkelavstand mellom himmelekvator og ein himmellekam, målt i grader
Døme
- sommarsolkverv er tidspunktet der sola når den største nordlege deklinasjonen