Nynorskordboka
kompass
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kompass | kompasset | kompass | kompassa |
Opphav
norrønt kompáss ‘sirkel’; frå italiensk , av compassare ‘måle med passar’Tyding og bruk
instrument til å måle vinklar i høve til magnetisk (1) nordretning;
instrument til å fastsetje retning med
- som etterledd i ord som
- gyrokompass
- magnetkompass