Nynorskordboka
tilgi, tilgje, tilgjeve
tilgjeva
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å tilgi | tilgir | tilgav | har tilgitt | tilgi! |
| å tilgje | tilgjev | har tilgjeve | tilgje! | |
| å tilgjevaå tilgjeve | tilgjev! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| tilgitt + noun | tilgitt + noun | den/det tilgitte + noun | tilgitte + noun | tilgivande |
| tilgjeven + noun | tilgjeve + noun | den/det tilgjevne + noun | tilgjevne + noun | tilgjevande |
Etymology
etter lågtysk togevenSenses and Example Sentences
- la vere gløymd, ikkje lenger rekne (ein) til last
- eg kan tilgi (deg) det du har gjort
- ikkje ta ille opp, bere over med, orsake
- du må tilgi meg ein augeblink