Nynorskordboka
stafett
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein stafett | stafetten | stafettar | stafettane |
Etymology
gjennom tysk, frå italiensk av staffa ‘stigbøyel’; opphavleg frå germansk ‘steg’Senses and Example Sentences
- i eldre tid: (ridande) snøggbod, kurer
- stafettløp eller stafettsymjing
Example
- springe stafett;
- vinne 4 x 100 m stafett
Example
- føre stafetten vidare;
- miste stafetten