Nynorskordboka
rang 1
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein rang | rangen | rangar | rangane |
Etymology
av fransk ‘rekkje, plass’Senses and Example Sentences
- plassering som ein person har i eit fast (sosialt) hierarki;militær grad
Example
- offiserar med løytnants rang;
- plassere gjestene etter rang
- plassering som noko har (i høve til noko anna av same art) ut frå kvalitet, verdi eller liknande;status, verdi
Example
- ha rang mellom dei fremste
Set phrases
- av rangblant dei aller beste i sitt slag
- ho var ein talar av rang
- gjere nokon rangen stridigkonkurrere om førsteplassen;
måle seg med nokon;
utkonkurrere- ingen kan gjere han rangen stridig
- ha rangenha førerett
- fotgjengarar har rangen