Nynorskordboka
bevilling
noun feminine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ei bevilling | bevillinga | bevillingar | bevillingane |
Pronunciation
bevilˊlingEtymology
gjennom bokmål; frå lågtyskSenses and Example Sentences
løyve (1, 2) frå offentleg styresmakt til å drive ei viss verksemd;
Example
- få bevilling som advokat;
- søkje om bevilling til å servere alkohol