Nynorskordboka
overrumple
overrumpla
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å overrumplaå overrumple | overrumplar | overrumpla | har overrumpla | overrumpl!overrumpla!overrumple! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| overrumpla + noun | overrumpla + noun | den/det overrumpla + noun | overrumpla + noun | overrumplande |
Etymology
etter tysk, opphavleg ‘brått falle over ein med larm’; jamfør rumleSenses and Example Sentences
kome brått og uforvarande på;
Example
- overrumple fienden;
- spørsmålet overrumpla henne
- brukt som adjektiv:
- ein overrumplande effekt