Nynorskordboka
kunngjere
kunngjera
verb
split infinitive: -a
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å kunngjeraå kunngjere | kunngjer | kunngjorde | har kunngjort | kunngjer! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| kunngjord + noun | kunngjort + noun | den/det kunngjorde + noun | kunngjorde + noun | kunngjerande |
Etymology
norrønt kunngera; jamfør tysk kundmachenSenses and Example Sentences
gjere kjent;
Example
- ho kunngjorde at ho ville trekkje seg som statsminister