Nynorskordboka
kontur
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein kontur | konturen | konturar | konturane |
Etymology
gjennom fransk; frå italiensk , av contornare ‘omgje, omringe’Senses and Example Sentences
Example
- det er så mørkt at vi berre ser konturane av landskapet
Example
- vi ser konturane av ein ny politikk