Nynorskordboka
konjugasjon
noun masculine
singular | plural | ||
---|---|---|---|
indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
ein konjugasjon | konjugasjonen | konjugasjonar | konjugasjonane |
Etymology
frå latin ‘(ord)skyldskap’; jamfør konjugereSenses and Example Sentences
Example
- verb av første konjugasjon
- i biologi: ein type kjønna formeiring hos visse eincella organismar