Nynorskordboka
konjugasjon
noun masculine
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
| ein konjugasjon | konjugasjonen | konjugasjonar | konjugasjonane |
Etymology
frå latin ‘(ord)skyldskap’; jamfør konjugereSenses and Example Sentences
Example
- verb av første konjugasjon
- i biologi: ein type kjønna formeiring hos visse eincella organismar