Nynorskordboka
klarleggje, klarlegge, klårlegge, klårleggje
klarleggja, klarlegga, klårlegga, klårleggja
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å klarleggaå klarlegge | klarlegg | klarla | har klarlagt | klarlegg! |
| å klårleggaå klårlegge | klårlegg | klårla | har klårlagt | klårlegg! |
| å klarleggjaå klarleggje | klarlegg | klarla | har klarlagt | klarlegg! |
| å klårleggjaå klårleggje | klårlegg | klårla | har klårlagt | klårlegg! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| klarlagd + noun | klarlagt + noun | den/det klarlagde + noun | klarlagde + noun | klarleggande |
| klårlagd + noun | klårlagt + noun | den/det klårlagde + noun | klårlagde + noun | klårleggande |
| klarlagd + noun | klarlagt + noun | den/det klarlagde + noun | klarlagde + noun | klarleggjande |
| klårlagd + noun | klårlagt + noun | den/det klårlagde + noun | klårlagde + noun | klårleggjande |
Etymology
frå tysk; jamfør klar (1Senses and Example Sentences
gjere noko klart;
opplyse (2) om
Example
- klarleggje årsaka til ei ulykke