Nynorskordboka
instruere
instruera
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å instrueraå instruere | instruerer | instruerte | har instruert | instruer! |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| instruert + noun | instruert + noun | den/det instruerte + noun | instruerte + noun | instruerande |
Etymology
frå latin ‘byggje, ordne, skipe, undervise’Senses and Example Sentences
Example
- ho instruerte meg i korleis eg skulle bruke maskinen;
- instruere hopparane i rett utgangsstilling;
- instruere skodespelarar
- gje pålegg om
Example
- han var instruert om ikkje å seie noko