Nynorskordboka
førebyggje, førebygge
førebyggja, førebygga
verb
| infinitive | present | past | present perfect | imperative |
|---|---|---|---|---|
| å førebyggaå førebygge | førebygger | førebygde | har førebygd | førebygg! |
| har førebygt | ||||
| å førebyggjaå førebyggje | førebyggjer | har førebygd | ||
| har førebygt |
| perfect participle | present participle | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | plural | |
| førebygd + noun | førebygd + noun | den/det førebygde + noun | førebygde + noun | førebyggande |
| førebygt + noun | ||||
| førebygd + noun | førebyggjande | |||
| førebygt + noun | ||||
Etymology
frå tysk; av føre-Senses and Example Sentences
hindre (noko uheldig) frå å hende;
ta rådgjerder mot på førehand;
motarbeide føreåt
Example
- førebyggje ulykker
- brukt som adjektiv
- førebyggjande arbeid