Nynorskordboka
front
noun masculine
singular | plural | ||
---|---|---|---|
indefinite form | definite form | indefinite form | definite form |
ein front | fronten | frontar | frontane |
Etymology
frå fransk; frå latin ‘panne’Senses and Example Sentences
Example
- fronten på huset;
- kollidere front mot front
- fremste linje av hæravdeling (i oppstilling eller kamp)
Example
- kjempe på brei front;
- på vikande front
- (personar i ein) samla (motstands)aksjon
Example
- gå til samla front mot noko;
- danne ein front mot noko
- skiljelinje mellom to luftmassar med ulike eigenskapar
- som etterledd i ord som
- kaldfront
- polarfront
- område for verksemd eller liknande;
Example
- på den sosiale fronten
Set phrases
- ha front motvere retta mot; vere eit åtak på
- med front motvendt mot
- på vikande frontpå defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande