Nynorskordboka
eigenrådig, eigenrådug
adjective
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| masculine / feminine | neuter | definite form | |
| eigenrådig | eigenrådig | eigenrådige | eigenrådige |
| eigenrådug | eigenrådug | eigenråduge | eigenråduge |
Senses and Example Sentences
som følgjer sin eigen vilje utan å ta imot råd frå andre;
Example
- ein eigenrådig og uforsonleg mann
- brukt som adverb
- handle eigenrådig